گروه سیاسی- تا امروز اول دی، 210 روز از عمر مجلس دهم گذشت و در این مدت هر نماینده می خواست، می توانست در چندین نوبت در صحن مجلس اظهار نظر کند.
به گزارش افکارنیوز، نمایندگان در صحن مجلس در راستای ایفای وظایف نمایندگی در اظهار نظر در هر موردی آزاد هستند و طبق آئین نامه و بدون محدودیت خاصی می توانند به بیان دیدگاه و اظهارات خود بپردازند.
نطق میان دستور، تذکر شفاهی، موافقت یا مخالفت با طرح یا لایحه، مواقت یا مخالفت با وزرای پیشنهادی دولت و حتی دادن تذکر کتبی و قرائت در صحن مجلس از فرصت های پیش رو برای نمایندگان مجلس است.
هر نماینده به فراخور سواد، دانش و علاقه خود می تواند در مجلس فعال باشد و از این فرصت ها بهره ببرد.
چه بسا نمایندگانی مرتب در صحن مجلس صحبت کرده و به بیان دیدگاههای خود می پردازند. نطق می کنند، ایراد و اشکالی می بینند سریع تذکر می هند و در موافقت و یا مخالف با طرح و لایحه ای اظهارات خود را بیان می کنند و در یک یا در چندین نوبت از این فرصت ها بهره می برند.
اما در این میان برخی از نمایندگان در هفت ماه گذشته هیچ صحبتی در صحن مجلس نکردند و از این فرصت ها هیچ بهره ای نبردند.
شاخص ترین این نمایندگان محمدرضا عارف سر لیست اصلاح طلبان است.
وی که نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس است در طول هفت ماه گذشته در صحن مجلس هیچ صحبتی نداشته و سکوت محض اختیار کرده است.
عارف را شاید بتوان منفعل ترین نماینده در صحن دانست.
وی در مقابل انتقادادت تندی که از سوی هم طیفی هایش می شود که چرا منفعل است و هیچ صحبتی در مجلس نمی کند، اینگونه پاسخ داد «من خودم برای جلسه روز سه‌شنبه رأی اعتماد وزرا (11 آبان) آمادگی داشتم که به نفع سه وزیر نطق دفاعیه انجام دهم، اما چون خوشبختانه عزیزان زیادی در فراکسیون برای این کار آمادگی داشتند، ما موظف بودیم که اولویت را به آنها بدهیم و این کار را هم انجام دادیم».
عارف این اظهارات را 23 آبان د مصاحبه ای بیان کرد.
مجلس روز شنبه هشتم خرداد افتتاح شد تا 11 آبان بیش از پنج ماه از فعالیت مجلس گذشته بود اما به گفته خود عارف، وی تنها یک روز آمادگی صحبت در صحن را داشت که آن هم نشد.
از آمادگی عارف برای صحن مجلس هم تا کنون 50 روز می گذرد و ظاهرا هنوز وی مجددا آمادگی نداشته تا در صحن صحبت کنند.
سکوت عارف تا بدانجا رسید که اگر بخواهند به نمایندگان از نظر حرف نزدن در مجلس نمره بدهند، قطعا وی نمره 20 خواهد گرفت.
این در حالی است که مردمی که به وی رای دادند، انتظاراتی دارند. مردم قطعا نماینده ساکت در مجلس نمی خواستند.
عارف سرلیستی است که آهسته میاد و آهسه میرود و کاری به کسی ندارد. حتی به مردمی که به وی رای دادند و از وی انتظاراتی دارند، ندارد.
این سکوت عارف می تواند چند معنا داشته باشد که ساده ترین معنای آن این است که یا وی با مشکلات مردم آشنایی ندارد و نمی تواند آنرا در مجلس نمایندگی کند و یا با این مشکلات آشناست اما توان و حوصله کار کردن ندارد.
شاید معنی دیگر سکوت عارف این باشد که وی شان خود را بالاتر از یک نماینده می داند و صحبت در مجلس را کسر شان خود میداند. مجلس برای وی کوچک است اما ناخواسته وارد مجلس شده است.
البته در میان طیف اصلاح طلبان تنها عارف نیست که اینگونه دچار سر درگمی و بی انگیزه شده است.
پروانه سلحشوری نمونه دیگری از این عده نمایندگان است. وی که در همین لیست امید اصلاح طلبان بود و از تهران هم به مجلس راه یافت، اخیرا در اظهار نظری اعلام کرد که از نماینده شدن پشیمان است.
وی گرچه مثل عارف در مجلس ساکت نیست، اما اظهارات جنجالی در مجلس داشت.
جالب ترین اظهاراتش در دفاع از وزیر ورزش در جلسه اعتماد روز 11 آبان امسال بود که گقت«فردی گفته هر وقت به زیارت می رود برای وزیر 2 رکعت نماز می خواند و آیا این برای شما نمایندگان جهت رای دادن به وزیر کافی نیست؟».
سلحشوری اخیر در مصاحبه تلویزیونی گفت که برای پایان نمایندگی روز شمار گذاشته و منتظر است تا این چهارسال به پایان برسد.
وی گفت که از نماینده شدن پشیمان است و گرچه ممکن است برای برخی امتیازی داشته باشد اما با نماینده شدن امتیازی برای یک نماینده معمول بدست نمی‌آید.
این نماینده هنوز شش ما از عمر مجلس نگذشته بود که چنین مطالبی بیان کرد.
این اظهارات سلحشوری و سکوت عارف نشان می دهد که اصلاح طلبان حال کار کردن برای مردم و پیگیری مشکلات آنها را ندارند.
حال این مجلس است و نماینده های ساکت و پشیمان و مردمی که منتظرند تا این نمایندگان مشکلات آنها را حل کنند.
علیرضا تهرانی
