«موصل ازنظر تاریخی متعلق به ترکیه است. مرزهای موجود ترکیه، دلخواه مردم این کشور نیست. مرزهای این کشور (در دوران عثمانی) مساحتی برابر با 20 میلیون کیلومترمربع را شامل می‌شد و اکنون به 780 هزار مترمربع کاهش‌یافته است.» این مطلب بخشی از سخنی بود که در قرن بیست و یکم بر زبان رئیس‌جمهور ترکیه جاری شد تا نشان دهد که آقای اردوغان در تاریخ جا مانده است و فراموش کرده که دوران گذشته به پایان رسیده و اکنون مرزهای سیاسی و جغرافیایی کشورها قابل تغییر نیست.
این‌که زمانی امپراتوری عثمانی قلمرو وسیعی داشت و فروپاشی این امپراتوری، کشورهای زیادی را به عرصه سیاسی جهان معرفی نمود واقعیتی انکارناپذیر است اما این‌که یک سیاستمدار برای تجاوز به قلمرو کشور دیگری به سابقه تاریخی استناد کند از مواردی است که در هیچ‌کدام از قواعد مشروعیت استفاده از زور نیامده است. بر اساس منشور ملل متحد، دفاع مشروع کاملاً متمایز از تجاوز است و ظاهراً تنها استنادی که ترکیه با این سخن به آن تمسک جسته این است که عراق اشغالگری است که اقدام به غصب و تصاحب غیر مشروع موصل نموده! و ترکیه را مجبور کرده برای احقاق حق خویش، متوسل به قوه قهریه گردد. با این وصف باید این آمادگی وجود داشته باشد که کشور ترکیه به دیگر کشورها که زمانی جز قلمرو عثمانی بوده است نیز حمله کند. همین‌طور ایتالیا به کشورهای منفک شده از امپراتوری روم و ایران به کشورهایی که زمانی جز قلمرو ایران بوده است و احتمالاً باید به ارتجاعی برگردیم که در جامعه ملل فقط دو سه امپراتوری وجود داشته باشد.
نکته جالب‌توجه، تناقضی است که ترکیه در مواجهه با ادعای واهی امارات و برخی کشورهای عربی منطقه در خصوص جزایر سه‌گانه ایرانی در خلیج‌فارس دچار آن شده است. ترکیه در حالی بر اساس این منطقی که مطرح شده مدعی مالکیت موصل است که اخیراً در ماجرای جزایر سه‌گانه ایرانی ، از ادعای امارات حمایت و ایران را دعوت به تحویل جزایر سه گانه ایرانی در خلیج فارس به کشور امارات نموده است. اگر مبنا را منطقی که اردوغان در نظر دارد قرار دهیم باید کل کشور امارات را متعلق به ایران بدانیم چرا که عمر این کشور کمتر از درختان چنار خیابان ولیعصر (عج) تهران است و از دیرباز نیز جزء قلمرو ایران بوده است؛ اما دولت و ملت ایران اسلامی برخلاف آقای اردوغان، هرچند به حاکمان و پادشاهان زبون گذشته که مسبب جدایی بخش‌های مختلف کشورمان بوده‌اند، آفرین نمی‌گویند و بلکه آن‌ها را شماتت می‌کنند لیکن در حال حاضر ادعای مالکیت بر آن سرزمینها را ندارند.
کشور ایران در طول سده‌های اخیر همواره به مالکیت دیگر کشورها احترام گذاشته و هیچ تجاوزی را انجام نداده است. در راهبرد کنونی نیز جمهوری اسلامی ایران اصل را بر حسن هم‌جواری قرار داده است. از سوی دیگر این جزایر برخلاف موصل که در اختیار عراق بوده و ترکیه به آنجا لشکرکشی کرده، در اختیار ایران می‌باشد و ایران نیازی به تجاوزگری و اشغال امارات در این خصوص ندارد و مشخص نیست چرا باید به توصیه دولت ترکیه، ایران بخشی از قلمرو در اختیار و مالکیت خود که از همواره در اختیار داشته به کشوری تحویل دهد که تاریخ استقلال آن به سال 1971 میلادی بازمی‌گردد؟
اکنون مدتی است که آقای اردوغان در برزخی سیاسی قرار گرفته و با حرکت‌های نامتوازن و معیوب تلاش دارد در جایگاه یک رهبر کاریزماتیک در بین مردم ترکیه و حتی منطقه قرار گیرد لیکن ایشان متوجه نیست که برای نزدیک شدن به چنین جایگاهی، نمی‌توان از مدل‌های شکست‌خورده و ناکارآمد استفاده کرد. اقداماتی که اردوغان در پیش گرفته، جز کاستن از جایگاه شخص ایشان و مردم ترکیه، ثمره دیگری نخواهد داشت. جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان یک کشور دوست و همسایه تمایل دارد که شاهد رفتاری متوازن و موجه از سوی دولت کنونی ترکیه باشد و بر همین اساس آقای اردوغان را دعوت به بازنگری در رفتار سیاسی خود می‌نماید.
