نام گذاری سال ۹۳ توسط رهبر معظم انقلاب با عنوان سال اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی باعثمی‌شود دولت یازدهم خواه ناخواه توجهش را به دو مقوله اقتصاد و فرهنگ بیش از مسائل دیگر معطوف کند چه آنکه این دولت به لحاظ اقتصادی در سال آینده باید در مورد نحوه اجرای مرحله دوم هدفمندی یارانه‌ها تصمیم بگیرد و در زمینه سیاست خارجی نیز موضوع گفت‌و‌گوهای هسته‌ای با کشورهای ۱ + ۵ از مدت‌ها پیش در صدر اولویت‌های دولت قرار بگیرد. اما دولت حسن روحانی در زمینه سیاست داخلی چه مسائلی را پیش رو خواهد داشت و به چه چالش‌هایی روبرو خواهد شد.
به گزارشافکارنیوز؛برخلاف تصور چالش‌های سیاسی پیش روی حسن روحانی در سال ۹۳ نه از سوی اصولگرایان بلکه از سوی اصلاح طلبانی خواهند بود که در انتظار سهم خواهی از دولت روحانی تصور می‌کنند چند ماه گذشته را به بهانه تازه کار بودن دولت صبر پیشه کرده و دیگر وقت آن رسیده است که دولت یازدهم سهمشان را پیشکش کند.
شنیده‌ها حاکی از آن است که اصلاح طلبان در محافل خصوصی خود به شدت بر روی این نکته که حسن روحانی پایگاه اجتماعی نداشته و در واقع هواداران آنان را برای انتخابات قرض کرده است حساب بازکرده، معتقدند هرچند حسن روحانی در ظاهر و برای اینکه مخالفت اصولگرایان مجلس را برنیانگیزاند در ماه‌های نخست مجبور بوده در بسیاری از موارد عملاً راه خود را از آنان جدا کند اما با نزدیک شدن به انتخابات مجلس دهم مجدداً به اصلاح طلبان نزدیک خواهد شد.
این در حالی است که حسن روحانی و اطرافیان وی نیز متوجه این نکته شده و تلاش می‌کنند با تقویت مجدد احزابی همچون کارگزارن سازندگی و اعتدال و توسعه راهی برای ارتباط مستقیم بدنه اجتماعی هواداران دولت پیدا کنند و از همین رو تغییراتی را نیز در حزب کارگزاران سازندگی بوجود آوردند. تغییراتی که می‌تواند حزب کارگزاران را از یک حزب نیمه تعطیل به حالت یک حزب فعال در بیاورد.
از دیگر سو حسن روحانی می‌داند که در مدت باقی مانده از مجلس نهم باید با اصولگرایان مجلس نیز تعامل داشته باشد، برقراری توازن در رابطه دولت با اصولگرایان و اصلاح طلبان از دشوار‌ترین مسائل پیش روی حسن روحانی در سال پیش رو خواهد بود چرا که تلاش برای نزدیکی به هریک از این دو طیف اعتراض و عکس العمل جناح مقابل را به دنبال خواهد داشت.
روحانی در مدت زمان گذشته از ریاست جمهوری‌اش نشان داده به هیچ عنوان به دنبال تنش در سیاست داخلی نیست و تحریک اصولگرایان از جانب اعضای دولت را بر نمی‌تابد چنانکه اکبر ترکان پس از چند جدل لفظی به مرور از ویترین نهاد ریاست جمهوری کنار زده شد. برخلاف محمود احمدی‌نژاد حسن روحانی باید در ۴ سال پیش رو کشور را آرام نگاه داشته وضعیت اقتصادی را به ثباتی نسبی برساند، برنامه‌ای که در صورت شعله ور شدن اختلافات داخلی قطعاً راه به جایی نخواهد برد.
این در حالی است که پایان رقابت‌های انتخاباتی خرداد ۹۲ در واقع آغاز رقابت‌های سیاسی میان اصلاح طلبان از یک سو و اصولگرایان از سوی دیگر بود. سال ۱۳۹۳ به عنوان سال پیش از انتخابات مجلس دهم از منظر جناح‌ها و احزاب داخلی سالی سرنوشت ساز و مهم تلقی می‌شود در سال پیش رو اصلاح طلبان چنانکه با نزدیکان روحانی برای فهرست مشترک مجلس به تفاهم نرسند به طور جدی فعالیت‌های خود را مستقل از دولت برای رسیدن به کرسی‌های بهارستان آغاز خواهند کرد. هر چند به نظر می‌رسد همانگونه که پیش از این نیز فائزه هاشمی دختر هاشمی رفسنجانی گفته است برنامه رقابت‌های انتخاباتی مجلس تا حد زیادی
تدوین شده و تنها باید زمان اجرایی کردن آن فرا برسد.
در این میان آنچه مسلم است این است که اصلاح طلبانی همچون محمدرضا عارف برخلاف تصور بازهم در میان برنامههای حسن روحانی جایی نخواهند داشت و اعتراضات آنان به رئیس جمهوری اطرافیان دولت در سال آینده پر رنگتر شده اختلافات میان بخشی از اصلاح طلبان و سیاسیون هوادار حسن روحانی وارد فاز جدیدی خواهد شد، تاجایی که می تواند تجربه جدایی احمدی نژاد از بدنه اصولگرایی را به نحوی دیگر و در جناح مقابل تکرار کند.
