پخش تصویری از حضور «عزت‌‌الله انتظامی» در کنار «احمدینژاد» و «مشایی» در آخرین روز ثبت‌نام نامزدهای ریاست جمهوری حاشیه‌های زیادی را به همراه داشت. در پی اعتراضات و نقدهایی که برای این اقدام سیاسی آقای بازیگر انجام شد، انتظامی نامه‌ای را خطاب به مردم ایران نوشت و در آن به شرح اتفاقات آن روز پرداخت.
به گزارشافکارنیوز،انتظامی در نامه خود مدعی شده بود که برای حضور در وزارت کشور در عمل انجام شده قرار گرفته است. تطبیق توضیحات این بازیگر ۸۹ ساله سینما با شواهد موجود از جریانات آن روز به چند نکته مبهم میرسد که قابل تامل است.
نخست اینکه چرا وقتی استاد انتظامی خود را در حیاط وزارت کشور دید و متوجه سناریوی از پیش تعیین شده برای سوء استفاده تبلیغاتی از خود شد، اعتراضی نکرد و وارد ساختمان این وزارتخانه شد؟ خوشبینانه‌ترین تفسیر این رفتار شاید مصلحت‌اندیشی انتظامی برای هموار کردن مسیر ثبت بنیادش باشد.
این نکته را هم نباید از نظر دور داشت که اساسآ ثبت یک بنیاد فرهنگی در ایران، پروسه چندان پیچیده‌ای نیست که برای آن نیاز به کمک رئیس جمهوری و اطرافیانش احساس شود. ممکن است این مصلحت‌اندیشی برای هموار کردن دریافت کمک‌های مالی دولتی بوده باشد.
انتظامی در بخشی از نامه خود اشاره می‌کند که توسط فردی در جایی از وزارت کشور، روی یک نیمکت به حال خود رها شده است و بعد از مدتی ناگهان مشایی و احمدینژاد به طرفش آمده‌اند و در دو طرف او روی نیمکت نشسته اند و «ناگهان اطرافمان پر شد از دوربین‌های عکاسی. آقای مشایی گفت " چی شده؟ یه خرده شاد باشین! " من حرفی نداشتم که بزنم. عکاس‌ها تند و تند عکس می‌گرفتند. عکسشان را که گرفتند محل را ترک کردند و من باز همان‌جا بهت زده وسط آن صندلی سه نفره تنها ماندم.»
تصاویر آن روز اما، نکات دیگری را به غیر از گفته‌های استاد نشان می‌دهد. در یکی از این تصاویر به وضوح انتظامی و مشایی و احمدینژاد در جلوی یکی از درهای وزارت کشور دیده می‌شوند که انتظامی جلوتر از «علی نیکزاد»، ایستاده و به دوربین خیره شده است. این عکس در تناقض با نقل انتظامی از اتفاقات آن روز است.
به هر حال بعد از انتشار این مطالب، مشایی در نامه‌ای بسیار کوتاه به او پاسخ داد: «از وضعیتی که پیش آمد خیلی متاثر شدم. روا نیست که در پی یک عمر تلاش خاطرتان مکدر شود.»
در پی این اتفاقات، «آوا افتخاری»؛ دختر علیرضا افتخاری هم با انتشارنامه‌ای خطاب به انتظامی، از نحوه بهره‌برداری سیاسی از هنرمندان گلایه کرد و پس از نزدیک ۴ سال به توضیح جریانات دیدار صمیمانه پدرش و احمدینژاد - در آغوش کشیده شدن رئیس جمهور توسط افتخاری - پرداخت. او در این نامه گفته است: «پدر من هم فریب این بازی‌ها را خورد و ندانسته در مراسمی شرکت کرد که از پیش طراحی شده بود. پدر من از سر سادگی نتوانست دفاعیه‌ای بنویسد. مردم عزیر ما حالا بهتر می‌دانند چهار سال پیش شرکت پدرم در مراسم شهدای خبرنگار و رویارویی با
آن مرد سیاسی، از قبل طراحی شده بود.»
به نظر میرسد مسجل شدن این نکته که احمدینژاد و مشایی به مهرههای سوخته انتخابات پیش رو تبدیل شدهاند، راه را برای برائتجویی کسانی که خواسته (و بعضآ ناخواسته) در مقاطعی همراه دولت بودهاند، هموار کرده است. به این ترتیب میتوان انتظار داشت در روزهای آینده و گوشه نشینتر شدن مشایی و احمدینژاد، سیل نامههای دوستان هنرمند سابق دولت برای اعلام برائت با عذرهای بدتر از گناه، در رسانهها شروع شود تا به این وسیله بتوانند، راه را برای ادامه حیات هنری-سیاسیشان باز نگاه دارند.
