در بیانات ابتدای سال رهبر معظم انقلاب ، تولیدِ اشتغال آفرین و دانش‌بنیان و موضوع امیدآفرینی از اساسی‌ترین اولویت‌های کشور در سال پیش‌رو معرفی شد. در میان این اولویت‌ها، تولید و بارور کردن آن اصلی‌ترین رکن است چراکه هم منجر به اشتغال‌آفرینی و رفع معضل بیکاری به‌عنوان یکی از پاشنه آشیل‌های مدیریتی چهاردهه اخیر می‌شود و هم به دم مسیحایی امیدآفرینی و بازگرداندن نشاط به جامعه می‌ماند.
در دهه آخر قرن گذشته، اقتصاد کشور به دلیل فشارهای غرب علیه نظام جمهوری اسلامی و برخی ضعف‌های مدیریتی به شدت آسیب دید؛ رشد اقتصادی به صفر رسید؛ تورم ، روند صعودی داشت و رکورد زد و به تبعش اقبال به بازار سرمایه کم شد. در پی این آشفتگی اقتصادی، امید و اعتماد عمومی به بهبودی شرایط نیز در کنار برخی عوامل خرد و کلان دیگر سیر نزولی در پیش گرفت و در نهایت، نشاط اجتماعی را کاهش داد.
در چنین شرایطی سامان دادن به اقتصاد کشور، اولویتی غیرقابل اجتناب است که در صورت تحقق آن زنجیره‌وار خیل عظیمی از مسائل کشور از اشتغال گرفته تا امید اجتماعی و حتی موضوعات فرهنگی و تنازعات سیاسی بر مدار بهبود قرار خواهند گرفت. بر همین مبنا مقام معظم رهبری توجه به تولید دانش‌بنیان را برای رهایی از ضعف‌های قبلی و مدیریت هدفمند اقتصادی مورد تأکید و توجه ویژه قرار داده‌اند چرا که ریل‌گذاری در مسیر علمی و فاصله گرفتن از تجربه مدیریت سنتی اقتصاد، کارسازترین استراتژی ممکن خواهد بود.
نکته دیگر اینکه همانطور که در صحبت‌های رهبر معظم انقلاب نیز مورد اشاره قرار گرفت، تحکیم بنیان‌ها و زیرساخت‌های کشور از محل افزایش درآمدهای نفتی نیز گامی مهم در جهت ریشه‌دار کردن اقتصاد کشور و فقرزدایی از جامعه خواهد بود. توجه به زیرساخت‌های اقتصادی، تأکیدی هوشمندانه است که حصول آن عزمی جدی می‌طلبد؛ به‌ویژه اینکه در سالیان اخیر، مباحث زیرساختی به‌دلیل کسری بودجه، عدم دوراندیشی برخی مدیران و برخی کج‌سلیقگی‌ها عملا مهجور واقع شد.
در حالی که یک بال اساسی بهبود اوضاع اقتصادی کشور، توجه به مباحث توسعه‌ای است. ناگفته پیداست که اگر این مسیر به سیاق دهه گذشته ادامه یابد دیری نخواهد پایید که از کشورهای همسایه و منطقه عقب خواهیم ماند و به عقب‌ماندگی غیرقابل جبران و پرهزینه‌ای دچار خواهیم شد که فرصت رشد اقتصادی را نیز از ما خواهد گرفت. بر همین اساس تأمین منابع برای ساماندهی پروژه‌های مورد غفلت زیرساختی امری ضروری است که در سال جدید باید مورد توجه سیاست گذاران اقتصادی قرارگیرد.
در نهایت اینکه ایران اسلامی هم‌اکنون بیش از هر زمان دیگری به همدلی، اتحاد و هم‌افزایی میان مردم و مسئولان نیازمند است؛ اتحادی که منجر به بسیج عمومی میان مردم و مسئولان شود و گره از موانع و سنگ‌اندازی‌های داخلی و خارجی باز کند.
