شیخ نمر در خانواده ای سرشناس و اهل دین به دنیا آمد که از آن علمایی چون "آیت‌الله شیخ محمد بن ناصر آل نمر" (قدس سره) و خطبای حسینی چون جدش حاج "علی بن ناصر آل نمر" سر بر آورده بودند.
وی تحصیلات مقدماتی خود را در شهر عوامیه عربستان تکمیل کرد و در سال 1400 هجری قمری مصادف با 1989 میلادی، برای تحصیلات حوزوی ابتدا به ایران سفر کرد تا در تهران در حوزه علمیه حضرت قائم(عج) حضور پیدا کند، که در همان سال توسط آیت‌الله سید محمدتقی مدرسی در تهران تأسیس شده بود.
شیخ نمر پس از 10 سال تحصیل در حوزه علمیه حضرت قائم(عج)، عازم سوریه شد و در حوزه علمیه حضرت زینب(ع) برای ادامه تحصیلات حوزوی و علوم دینی نام نوشت و در حضور اساتید این حوزه به تحصیل پرداخت.
نمر از معروف‌ترین و شایسته‌ترین مدرسان علوم دینی در حوزه‌های علمیه به شمار می‌آمد. وی در حوزه‌های علمیه ایران و سوریه به تدریس کتاب‌هایی همچون کتاب "اللمعة الدمشقیة" و کتاب "جامع المدارک" و "مستمسک عروة الوثقى" و "الحلقات" شهید سید محمدباقر صدر پرداخت.
وی پس از بازگشت به عربستان مرکز "الإمام القائم(عج)" را در العوامیه تأسیس کرد که در واقع سنگ‌بنای "مرکز اسلامی" در سال 1422 هجری قمری مصادف با 2011 میلادی بود.
