رهبر معظم انقلاب اسلامی در بخشی از پیامشان در پی شهادت مجاهد قهرمان، فرمانده شهید یحیی السنوار خطاب به ملت‌های مسلمان و جوانان غیور منطقه تاکید کردند: «کسی چون او که عمری را به مبارزه با دشمن غاصب و ظالم گذرانده است، سرانجامی جز شهادت شایسته او نیست. فقدان او برای جبهه مقاومت البتّه دردناک است، ولی این جبهه با شهادت برجستگانی چون شیخ احمد یاسین، فتحی شقاقی، رنتیسی و اسماعیل هنیّه از پیشروی باز نماند، و با شهادت سنوار هم کمترین توقّفی نخواهد داشت؛ باذن الله. حماس زنده است و زنده خواهد ماند.»
تاکید آیت الله خامنه‌ای بر زنده بودن حماس، پاسخی مستقیم به برخی ادعاها و ذهنیت‌ها در خصوص تضعیف حماس پس از شهادت ۳ رهبر بزرگ آن در یک سال گذشته (العاروری، هنیه و سنوار) بود. پس از شهادت مجاهد و فرمانده استثنایی مقاومت غزه، برخی اینگونه القاء کردند که ضربه‌ای بزرگ به حماس وارد شده است اما مرور ساده تحولات فلسطین نشان می‌دهد که ادعای آنها پوچ و واهی است.
انسان توحیدی، الهام بخش است
یکی از وجوهی که انسان‌های بزرگ پس از فقدان حماسه ساز و شهادت گونه شان، به یادگار می‌گذارند الهام بخشی آنها است. در نگاه توحیدی و مقاومت اسلامی این شخصیت‌ها هستند که خود را شاگرد مکتب‌ها می‌دانند و از مرگ ترسی ندارند. شهید یحیی سنوار در خصوص این نگاه می‌گوید: «مسأله، مسأله فکر و مکتب است، نه مسأله شخصی».
عدم درک الهام بخشی مکتب‌ها، در ادبیات و حتی تصمیمات رسانه‌ای رژیم صهیونیستی عیان است. انتشار تصاویر یحیی سنوار بر روی مبل که چفیه بر گردن دارد و به سوی پهپاد صهیونیست چوب پرتاب می‌کند، مصداقی از این عدم درک الهام بخشی است، در غیر این صورت هرگز چنین مستندی از لحظه مرگ سنوار منتشر نمی‌کردند.
اما پس از انتشار تصاویر، خیلی دیر فهمیدند که یحیی سنوار یک الگو شده است. گزارش رسانه‌های عبری نشان داد که نارضایتی زیادی در رسانه‌های سرزمین‌های اشغالی نسبت به انتشار تصاویری از ترور سینوار که نشان می‌داد وی تا آخرین نفس مبارزه کرده، به وجود آمده است.
به گزارش یکی از رسانه‌های عبری، همه در اسرائیل از حضور رئیس حماس در چنین منطقه‌ای که در حال درگیری با نظامیان ارتش اسرائیل بوده، شوکه شده‌اند. اینکه سنوار از مکان امن (مرکزی نوار غزه) به رفح یعنی منطقه درگیری رفته، همه آنها را شگفت زده کرد و سطوح سیاسی و امنیتی از جسارت این مرد شوکه شده‌اند! این نگاه و تصور، ناشی از عدم درک مکتب و الهام بخشی بزرگان این مکتب در طول تاریخ است. مثال واضح آن اتفاق کربلاست؛ جایی که خون بر شمشیر پیروز شد. چند قرن بعد یحیی سنوار، شاگرد خلف آن مکتب در نامه‌های محرمانه‌اش به دیگران همرزمانش می‌نویسد: «باید در مسیری که شروع کرده‌ایم پیش برویم یا بگذار کربلای جدیدی رخ دهد».
اذا غاب منا سید، قام سید آخر
مؤلفه دومی که به ما اثبات می‌کند شهادت فرماندهان مقاومت موجب پایان حزب الله و حماس نخواهد شد مرور تاریخ است. شهید اسماعیل هنیه در آخرین دیدارش با آیت الله خامنه‌ای، بیت شعری خواند و آن، این بود: «اگر بزرگی از ما بمیرد، بزرگ دیگری جایگزین او می‌شود». مفهوم این شعر، نشان دهنده تجربه تاریخی مقاومت است؛ تجربه‌ای که به ایمان واقعی رهبران مقاومت و مکتب جبهه حق و مقاومت اسلامی تبدیل شده است. همانگونه که ابوعبیده سخنگوی عزالدین قسام در سالگرد طوفان الاقصی تاکید کرد: «ترورهای خیالی، فریبنده و کوتاه مدت، پایان نهضت‌های آزادیبخش فلسطین نیست. اگر این ترورها به منزله پیروزی بود، پس از ترور عزالدین القسام طی ۹۰ سال پیش، دیگر مقاومتی وجود نداشت.»
مرور تاریخ نشان می‌دهد سخن ابوعبیده که بارها با ادبیات‌های دیگری از سوی رهبران مقاومت مطرح شده، شعار نیست بلکه واقعیتی غیر قابل انکار است. آیت الله خامنه‌ای در پیام شهادت یحیی سنوار هم با نام بردن از رهبران حماس از جمله شیخ احمد یاسین، فتحی شقاقی، رنتیسی و اسماعیل هنیّه تاکید کردند که با شهادت این رهبران نه تنها توقفی رخ نداده بلکه آرمان و مقاومت فلسطین همیشه پیشرفت هم داشته است. به عنوان مثال سال‌های سخت ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵ که با ترورهای رهبران فلسطینی همراه بود را می‌توانیم با هم مرور کنیم.
سال ۲۰۰۰ با ورود شارون به مسجدالاقصی، تحولات جدیدی آغاز شد که ۵ سال به درازا کشیده شد و انتفاضه دوم نام گرفت. آن سال‌ها در درگیری‌های خیابانی ۳ هزار فلسطینی شهید و هزار اسرائیلی کشته شدند! مقاومت و فلسطین شهدای زیادی تقدیم کرد. اما سال ۲۰۰۴ اوج این داستان بود. جایی که رهبران و شخصیت‌های زیادی از حماس و مقاومت ترور شدند و به اصطلاح یکی از خونین‌ترین سال‌های ماشین ترور صهیونیست‌ها بود.
در ۲۲ مارس ۲۰۰۴، شیخ احمد یاسین بنیانگذار جنبش حماس به دنبال خروج از مسجد بعد از اقامه نماز صبح ترور شد؛ رهبری که بیش از ۴۰ سال رهبری حماس را حتی پیش از اعلام موجودیت، بر عهده داشت. شهادت شیخ فلسطین، برای مقاومت خیلی گران بود و بزرگترین تشییع جنازه در تاریخ نوار غزه برای او برگزار شد.
آیت الله خامنه‌ای در پیام تسلیت این اتفاق نوشته بودند: «آنچه از شیخ احمد یاسین و ملت فلسطین با این جنایت ستاندند، جسمی نحیف و علیل بود. فکر او را و خطی را که او ترسیم کرد و راهی را که او گشود نخواهند توانست از ملت فلسطین بگیرند. روح شیخ زنده است و درس او که اینک با خون مظلومانه‌اش ماندگارتر و برجسته‌تر شد زمزمه جوانان و نوجوانان و نسل آینده‌ی فلسطین خواهد بود.»
پس از ترور شیخ یاسین با رای‌گیری شورای مرکزی حماس، عبدالعزیز رنتیسی از همراهان شیخ یاسین، به رهبری انتخاب شد؛ او در واکنش به انتخابش گفته بود: «ما برای رهبری رقابت نمی‌کنیم… ما برای شهادت با هم رقابت می‌کنیم.» دوران رهبری رنتیسی، یک ماه هم نشد و او ۳ هفته بعد از ترور شیخ احمد یاسین هدف قرار گرفت و به همراه پسرش ترور شد و باری دیگر تشییع جنازه پرشور در غزه تکرار شد. سال ۲۰۰۴ با ترور دو رهبر تاریخی، تاثیرگذار و مهم جنبش حماس گذشت.
اما سال ۲۰۰۵ آزادی اولین بخش از خاک فلسطین یعنی نوار غزه از سیطره امنیتی، سیاسی صهیونیست‌ها رقم خورد و خروج صهیونیست‌ها از نوار غزه، جامعه فلسطین را نسبت به ممکن بودن رؤیای آزادی نهر تا بحر مصمم‌تر کرد. با آزادی نوار غزه، دوران جدیدی برای مقاومت فلسطین آغاز شد؛ دورانی که با آغاز محاصره و ۳ جنگ بزرگ ادامه یافت. صهیونیست‌ها نخستین حمله به نوار غزه را در روزهای پایانی ۲۰۰۸ به بهانه آزادی شالیت، نظامی اسیر شده در غزه آغاز کردند.
آن جنگ علیرغم اینکه مقاومت حماس قدرت نظامی چندانی نداشت، اما با عقب نشینی صهیونیست‌ها پایان یافت. شالیت هم در نهایت در سال ۲۰۱۱ با ۱۰۲۷ فلسطینی ازجمله شهید یحیی سنوار مبادله شد. صهیونیست‌ها تهاجم به نوار غزه را دو بار دیگر به ویژه در سال ۲۰۱۴ تکرار کردند اما باز هم شکست خوردند.
مردان مقاوم نوار غزه و شاگردان شیخ احمد یاسین سال به سال و گام به گام رو به جلو پیش رفتند تا اینکه در یک غافلگیری بزرگ و یک اقدام جسورانه، شجاعانه و مدبرانه عملیات ۷ اکتبر سال ۲۰۲۳ را طراحی و اجراء کردند؛ اقدامی که به درستی طوفان نام گرفت؛ طوفانی که برنامه بزرگ صهیونیست‌ها در منطقه و فلسطین برای به فراموشی سپردن همیشگی آرمان قدس را خنثی کرد.
تاریخ دوباره در حال تکرار شدن است و رهبران حماس و حزب الله در مدت زمان کوتاهی ترور می‌شوند اما برخلاف تصور دشمنان، این ترورها خللی در مسیر مقاومت ایجاد نکرده‌اند. هزاران جوان آماده‌اند تا در مسیر کسانی که شهید شدند حرکت کنند. این بدان معناست که شهدای مقاومت، الهام بخش نسل جوان هستند.
