«چارلز گاسپارینو» در مطلبی برای نیویورک‌پست تحت عنوان «وقتی ولودیمیر زلنسکی با جهنم مالی جنگ مواجه است، با دست خالی از داووس رفت» نوشت: «ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهوری اوکراین عادت دارد وقتی بحث پول در میان است، کار خودش را بکند؛ به میلیاردها دلار بی‌حساب و کتابی که مالیات‌دهندگان آمریکایی به اوکراین برای شکست دادن حمله روسیه پرداخت کردند، نگاهی بیندازید.
گرفتن پول از بخش خصوصی بسیار آسان‌تر بوده است. در نشست اخیر مجمع جهانی اقتصاد در داووس سوئیس، او شاهد استقبال سرد بانکداران بود. این موضوع به خوبی نشان‌دهنده چالش‌های عظیمی است که زلنسکی با آنها روبه‌رو است؛ نه تنها برای شکست دادن ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه، بلکه برای ترمیم آسیب‌هایی که آنها بر اقتصاد اوکراین وارد کرده‌اند.
البته مجمع جهانی اقتصاد یک جشن سالانه نخبگان وال‌استریت و سرمایه‌داران جهانی است که در مورد مسائل مهم صحبت می‌کنند، حتی اگر به نظر برسد که هرگز کاری انجام نمی‌دهند. رویداد امسال حداقل وعده دستیابی به چیزی مشخص را می‌داد، زیرا زلنسکی در مکانی با حضور برخی از قدرتمندترین بانکداران جهان قرار می‌گرفت و او واقعا به پول آنها نیاز دارد.
وال‌استریت علاقه شدیدی به سرمایه‌گذاری در اوکراین نشان داده است. طبقه بانکدار، انعطاف‌پذیری این کشور را تحسین می‌کند. جامعه مالی هم از تحرک ژئوپلیتیکی که به گفته آن مانع ولادیمیر پوتین برای برقراری مجدد اتحاد جماهیر شوروی قدیمی با تکیه بر مردم اوکراین شد، قدردانی می‌کند.
و آنها بازارگرمی زلنسکی در داووس را دوست داشتند؛ با وجود تداوم خصومت‌ها، تورم در کشور او از ۳۰ درصد به زیر ۶ درصد کاهش یافته است؛ اقتصاد در حال رشد است. او قصد دارد فرودگاه حیاتی کی‌یف را در ماه‌های آینده افتتاح کند. او توضیح داد که بخش غربی کشورش کاملا از بمباران در امان است.
یک صندوق سرمایه‌گذاری به رهبری تیم جی‌پی مورگان و جیمی دایمن، رئیس هیات مدیره آن، آماده و در انتظار تشکیل است. همانطور که در این مطلب اشاره شده، جی‌پی مورگان یک سری جلسات خصوصی با سرمایه‌گذاران بالقوه برگزار کرده زیرا این کشور از بسیاری جهات یک فرصت سرمایه‌گذاری شگفت‌انگیز است. وقتی بمب‌ها، خانه‌ها و مشاغل اوکراینی‌ها را هدف قرار ندهد، آنها هم تحصیلکرده هستند و هم سازنده.
و بزرگان بانکداری مثل جی‌پی مورگان، ری دالیو، دیوید روبنستین و استفان شوارتزمن و دیگران طوری مقابل دوربین‌ها رفتار می‌کردند که گویی واقعا آماده توافق هستند و بعد در مقابل شخص زلنسکی هم در مورد چگونگی تعمیر زیرساخت‌ها، ایجاد یک اقتصاد فناوری و تولید بحث کردند.
با این حال، به من گفته‌اند که زلنسکی با دست خالی از آنجا خارج شد. در نشست داووس حتی یک تعهد سفت و سخت توسط افرادی که بزرگترین نهادهای سرمایه‌گذاری جهان را اداره می‌کنند، داده نشد.
صرفا یک خبر نه چندان بد برای زلنسکی خارج از داووس وجود داشت؛ اینکه رابرت کرفت، مالک میلیاردر تیم فوتبال آمریکایی نیوانگلند پتریوتس، در حدود یک سال گذشته بخشی از گفت‌وگوهای جی‌پی مورگان در مورد بازسازی اوکراین بوده و او اکنون به طور جدی در حال بررسی ساخت کارخانه در اوکراین است. منابع به نیویورک پست گفتند که رابرت کرفت و پسرش به نقاطی در بخش غربی اوکراین که کمتر از جنگ خسارت دیده، برای ساخت یک یا دو کارخانه چشم دوخته‌اند.
با این حال سخنگوی گروه کرفت می‌گوید "شاید برنامه‌ای برای آینده در کار باشد، اما چیز قریب‌الوقوعی در کار نیست."
سرمایه‌گذاری احتمالی کرفت حدود ۱۰۰ میلیون دلار تخمین زده می‌شود. این خوب است، اما در مقایسه با سرمایه‌گذاری خصوصی مورد نیاز برای ایجاد شغل و رشد اقتصادی و در مقایسه با میزانی که وال‌استریت می‌توانست در شرایط مناسب کسب کند، بسیار ناچیز است.
و پول در انتظار است که نشانه خوبی است. منابع بانکی من می‌گویند، زلنسکی سرمایه‌گذاری‌های بزرگ را متقاعد کرده که در حال ریشه‌کن کردن فساد است؛ مساله‌ای که مانع بزرگی برای افزایش سرمایه قابل توجه است. آنها همچنین آنچه را که در مورد بازگشت اقتصاد او می‌شنوند، دوست دارند.
جنگ مانع از آن شده که سرمایه‌گذاران وال‌استریت در کیف پول خود را کامل باز کنند. مشکل موجود به زبان ساده این است که سرمایه‌گذاران می‌دانند که هیچ بازگشت سرمایه‌ای برای استارت آپ‌های فناوری بمباران‌شده وجود ندارد.
در طول گفت‌وگوهای پشت درهای بسته که اولین بار توسط من در فاکس‌بیزنس گزارش شد، زلنسکی ممکن است وضعیت خود را بدتر کرده باشد. او نشان نداد که آماده است با پوتین، مردی که اخیرا او را "هیتلر" نامیده بود، گفت‌وگوهای صلح انجام دهد.
این بدان معناست که سرمایه‌گذاری خصوصی قابل توجه، به این زودی‌ها اتفاق نمی‌افتد. من اطمینان دارم که جیمی دایمن همین را به زلنسکی گفته است. رئیس جی‌پی مورگان هم احتمالا باید به زلنسکی گفته باشد که اوکراین به میلیاردها دلار از سهام خصوصی، سرمایه‌گذاران نهادی و آمریکایی‌های ثروتمند، در لحظه‌ای که شلیک گلوله‌ها متوقف شود، دسترسی خواهد داشت، اما نه یک ثانیه قبل از آن.»
