جهنم یهودیان سیاه‌پوست در فلسطین اشغالی

 صحنه‌های خونینی که هفته گذشته در تل‌آویو واقع در مرکز فلسطین اشغالی در جریان درگیری پلیس رژیم صهیونیستی با پناهجویان معترض اریتره‌ای رخ داد و با زخمی شدن حدود 200 نفر همراه بود، تنها یک نمونه از جلوه‌های زشت و زننده نژادپرستی صهیونیست‌هاست. پلیس رژیم اشغالگر اوایل هفته قبل به دستور «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر این رژیم با نارنجک‌های شوکر، گاز اشک‌آور و گلوله‌های لاستیکی و جنگی به پناهجویان اریتره‌ای که در اعتراض به برگزاری یک رویداد مقابل سفارت کشورشان در فلسطین اشغالی تجمع کرده بودند، یورش برده و صحنه‌های خونینی رقم زدند.

این وحشی‌گری صهیونیست‌ها موجب شد تا بار دیگر مسئله پناهجویان به ویژه سیاه‌پوستان در اراضی اشغالی در کانون توجهات قرار بگیرد.

کابینه نتانیاهو در این زمینه به سرعت دستگاه قضایی رژیم صهیونیستی را متهم و اعلام کرد که دستگاه قضایی تا امروز مانع از اخراج اریتره‌ای‌ها شده است. حوادث خشونت‌بار هفته گذشته و حمله وحشیانه نیروهای پلیس رژیم اشغالگر به اریتره‌ای‌ها مجددا ثابت کرد که ادعاهای اسرائیلی‌ها در خصوص ممنوع بودن آزار و اذیت، تحقیر، توهین، اعمال خشونت و ... علیه رنگین‌پوستان دروغی بیش نیست و نژادپرستی با ماهیت موجودیت جعلی اسرائیل درهم آمیخته شده است.

جهنم آفریقایی‌تبارها در اراضی اشغالی

اغلب اطلاعاتی که درباره وضعیت وخیم سیاه‌پوستان در اراضی اشغالی وجود دارد مربوط به اتیوپیایی تبارهاست که همواره در معرض تحقیر و آزار قرار دارند. روزنامه عبری هاآرتص در گزارشی اعلام کرد که طبق اطلاعات نهاد موسوم به اداره جمعیت و مهاجرت اسرائیل، بین سال‌های 2019 تا 2022، 17 هزار و 609 مورد درخواست پناهندگی به مقامات اسرائیلی ابلاغ شد که اغلب آنها از شهروندان روسیه و هند و بلاروس بودند که تل‌آویو به آنها اجازه می‌دهد حتی در صورت رد درخواست پناهندگی نیز در اسرائیل (فلسطین اشغالی) بمانند.

اما درباره آفریقایی‌تبارها شرایط متفاوت است و پناهجویان آفریقایی که وارد اراضی اشغالی می‌شوند ابتدا امیدوارند که طبق کنوانسیون پناهندگان سازمان ملل، مورد حمایت قرار بگیرند و شرایط یک زندگی عادی برای آنها در فلسطین اشغالی فراهم گردد، اما بلافاصله بعد از قرار گرفتن در معرض انواع آزار و تحقیر و اشکال گوناگون تبعیض، تصمیم به بازگشت به آفریقا می‌گیرند و از چند دهه گذشته تعداد کمی از آفریقایی‌تبارها بودند که در فلسطین باقی ماندند.

«میری رگیف» عضو کنست رژیم صهیونیستی درباره پناهجویان سیاه‌پوست می‌گوید: «آفریقایی‌ها همچون سرطان در بدن ما هستند». این موضع گیری مسئولان صهیونیست موجب شده تا نفرت‌انگیزی علیه سیاه‌پوستان در اراضی اشغالی گسترش یابد.

جهنم یهودیان سیاه‌پوست در فلسطین اشغالی

بر این اساس، پناهجویان آفریقایی‌تبار فرودست‌ترین قشر ساکن اراضی اشغالی محسوب می‌گردند که از ابتدایی‌ترین حقوق نیز محرومند. آنها از خدمات اجتماعی و بهداشتی بسیار محدودی برخوردارند و کمترین دستمزد را دریافت می‌کنند و 20 درصد آن را نیز باید ماهانه به عنوان مالیات بپردازند. فرزندان این پناهجویان در مدارسی جدا در تل‌آویو درس می‌خوانند و در محله‌های فقیرنشینی زندگی می‌کنند که شبیه اردوگاه است.

کمپین‌های تحریک آمیز صهیونیست‌ها علیه سیاه پوستان

به عبارت دیگر سیاست رژیم صهیونیستی در قبال پناهجویان آفریقایی مبتنی بر «هرج و مرج عامدانه» است و اغلب این پناهجویان به عنوان کارگرانی با دستمزد بسیار پایین در فلسطین اشغالی زندگی می‌کنند. مقامات صهیونیست از جمله نخست‌وزیر این رژیم می‌گویند که پناهجویان یک تهدید جمعیتی برای اسرائیل هستند. برخی از اعضای کنست نیز در ادامه مواضع نژادپرستانه خود می‌گویند که پناهجویان آفریقایی بیماری‌ها را میان اسرائیلی‌ها گسترش می‌دهند و تمایل به ارتکاب جنایات و ایجاد حوادث خشونت‌آمیز دارند و یک تهدید امنیتی محسوب می‌گردند. این درحالی است که صهیونیست‌ها هیچ مدرکی برای اثبات این ادعاها ندارند.

درواقع رژیم صهیونیستی سعی دارد از وضعیت متشنج امنیتی خود که ناشی از ماهیت جعلی و اشغالگرانه این رژیم است، برای به راه انداختن یک کمپین تحریک‌آمیز و نژادپرستانه علیه پناهجویان آفریقایی استفاده کرده و آنها را به عنوان یکی از تهدیدات امنیتی دائمی برای اسرائیلی‌ها معرفی کند.

جنایت‌های نژادپرستانه رژیم صهیونیستی علیه سیا‌پوستان در فلسطین اشغالی اغلب از کانون توجه رسانه‌ها دور می‌ماند، اما این رفتارهای غیرانسانی اتفاقی است که به طور مرتب در اراضی اشغالی رخ می‌دهد. علت پنهان ماندن بسیاری از این جنایت‌ها آن است ک قربانیان می‌ترسند شکایت کنند یا احساس می‌کنند که اساسا شکایت فایده‌ای ندارد. افسران پلیس رژیم اسرائیل که با تحقیر به سیاه‌پوستان نگاه می‌کنند، خودشان از عوامل اصلی آزار و اذیت پناهجویان آفریقایی هستند. بنابراین روشن است که هیچ شکایتی از جانب این پناهجویان به نتیجه نخواهد رسید.

از طرف دیگر پناهجویان آفریقایی از بیمه و خدمات درمانی در فلسطین اشغالی نیز محروم هستند و در اکثر موارد امکان مراجعه به بیمارستان برای درمان خود را ندارند و این امر موجب گسترش انواع بیماری‌ها به ویژه بیماری‌های عفونی در میان آنها می‌گردد و اغلب نیز به دلیل عدم مراقبت‌های پزشکی جان خود را از دست می‌دهند.

روشن است که تهدید جمعیتی و امنیتی صرفا یک بهانه برای این رفتارهای غیرانسانی اشغالگران با پناهجویان آفریقایی‌تبار است؛ بلکه علت اصلی این رفتارها به ماهیت نژادپرستانه صهیونیست‌ها برمی‌گردد که خود را «نژاد برتر» می‌دانند.

«گالیا صبار» رئیس بخش مطالعات آفریقا در دانشگاه تل‌آویو می‌گوید که این موضع نژادپرستانه اسرائیلی‌ها علیه سیاه‌پوستان به دلیل تفاوت رنگ آنهاست، به عبارت دیگر از نظر سفیدپوستان، افراد سیاه‌پوست در درجه پایین‌تری قرار دارند. نژادپرستی یک مولفه ایدئولوژیک بوده که در آن انسان‌ها به بدتر و بهتر تقسیم‌بندی می‌شوند.

به این ترتیب پناهجویان آفریقایی حتی با وجود اینکه یهودی هستند، از بدو ورود به فلسطین اشغالی در معرض رفتارهای تحقیر‌آمیز و انواع توهین‌ها قرار می‌گیرند. این درحالی است که نحوه استقبال و برخورد صهیونیست‌ها با مهاجران اروپایی و سفیدپوستان بسیار متفاوت بوده و آنها در برخی موارد از خودِ اسرائیلی‌ها نیز حقوق و مزایای بیشتری دریافت می‌کنند.

نژاپرستی صهیونیست‌ها ناشی از همان فرهنگ استعماری غرب است که علی‌رغم ادهای خود در زمینه تمدن و عدالت و برابری، اما همچنان رنگ پوست را معیار ارزش‌گذاری انسان‌ها می‌داند.

یهودیان سیاه‌پوست در فلسطین اشغالی اغلب به عنوان «کوشی» شناخته می‌شوند که به معنای «بسیار سیاهپوست آفریقایی تبار» است. صهیونیست‌ها از این واژه برای تحقیر پناهجویان آفریقایی استفاده می‌کنند. با مهاجرت یهودیان اتیوپیایی به فلسطین اشغالی در نیمه دوم قرن بیستم واژه «کوشی» به نام مستعاری برای توهین به سیاه‌پوستان تبدیل شد و به عنوان بی ادبانه ترین و تحقیرآمیزترین کلمه در عبارات نژادپرستانه جامعه اسرائیلی به حساب می‌آمد.

در دوره فعلی نیز صهیونیست‌ها هر زمان که بخواهند شخصی را به خاطر رنگ و نژاد او تحقیر کنند از واژه «کوشی» استفاده می‌کنند.

بسیاری از ناظران معتقدند که همین ماهیت نژادپرستانه رژیم اشغالگر می‌تواند یکی از عوامل فروپاشی این رژیم از درون باشد؛ همانطور که نظام آپارتاید در آفریقای جنوبی سرنوشتی جز نابودی نداشت.