بیشتر کمک های بین المللی پس از به دست گرفتن قدرت توسط طالبان در ماه اوت قطع شد. بیمارستان ها و دانشگاه ها و مدارس توانایی پرداخت حقوق کارکنان خود را نداشته و بسیاری از مردم توانایی خرید مواد غذایی را از دست داده به حدی که این موضوع می رود تا جامعه افغانستان را با یک بحران گرسنگی مزمن رو به رو سازد.
ویکی آیکن، مدیر کمیته بین‌المللی نجات در افغانستان به تازگی در این خصوص گفت: "سطوح ناامیدی شدیدی در مردم افغانستان شاهد هستیم. به نظر می‌رسد وضعیت انسانی در این کشور از بد به بدتر شدن می‌رود."
بر اساس برنامه جهانی غذای سازمان ملل، بیش از ۲۲ میلیون نفر، یعنی بیش از نیمی از جمعیت افغانستان ، با سطوح بحرانی گرسنگی مواجه هستند که اکثریت آنها نمی توانند تضمین کنند که وعده غذایی بعدی شان چه زمانی خواهد بود.
این سازمان همچنین تخمین زد که در ماه دسامبر (آذرماه) گذشته ۹۵ درصد از جمعیت افغانستان غذای کافی برای خوردن نداشتند و برای مقابله با وضعیت خود وعده های غذایی روزانه خود را کاهش دادند.
مقامات سازمان ملل معتقدند که وضعیت با سرعتی بی سابقه در حال تشدید است. "مری الن مک گروتی" مدیر برنامه جهانی غذا در افغانستان گفت: "من هرگز چنین سرعتی در بدتر شدن اوضاع را در این کشور تجربه نکرده بودم. نرخ سوء تغذیه هر هفته دو برابر می شود و کودکان را از شدت ضعف و لاغری به بیمارستان ها می کشاند."
براساس برآورد سازمان ملل، ۹۷ درصد از جمعیت افغانستان ممکن است تا اواسط سال جاری میلادی (۲۰۲۲) در فقر فرو بروند. در ماه سپتامبر (مرداد ماه) گذشته نرخ فقر در این کشور ۷۲ درصد بود. فروپاشی اقتصادی تقریبا همه بخش‌های زندگی در این کشور را، از توانایی خرید غذا گرفته تا امید به یافتن شغل، گرم نگه داشتن یا دسترسی به مراقبت‌های بهداشت و درمان، تحت تاثیر قرار داده است،
"اینگی سدکی" مدیر ارتباطات در کمیته بین المللی صلیب سرخ در افغانستان نیز در این خصوص گفت: "ما اکنون شاهد یک چرخه شوم و معیوب در افغانستان هستیم. نبود نقدینگی و عدم پرداخت معاش منجر به ناتوانی در دریافت غذا و تغذیه مناسب می شود و اکنون با شرایط سخت زمستانی، بسیاری از افراد در معرض خطرات بیشتری هستند."
وخامت بحران در افغانستان سازمان‌های کمک‌رسان و سازمان ملل را وادار کرده است تا درخواست‌های مجدد برای دریافت بودجه را افزایش دهند. "مارتین گریفیتس" هماهنگ کننده کمک های اضطراری سازمان ملل متحد گفت:"بدون این بودجه، آینده ای برای مردم افغانستان وجود نخواهد داشت".
در این میان، سازمان ملل متحد گروه‌های کمک‌رسان و کشورهای کمک رسان تلاش می‌کنند تا راه‌هایی را بیابند تا پول نقد را به افغانستان بیاورند بدون اینکه پول نقد به دست طالبان برسد.
سدکی در این خصوص افزود: "دولت ها باید در افغانستان سرمایه گذاری کنند. این تنها راه برای جلوگیری از فروپاشی کامل سیستم بانکی و خدمات ضروری مانند مراقبت های بهداشت و درمان و آموزش در این کشور است."
