از همان ابتدا مشخص بود که عادی‌سازی فرزندان زاید با رژیم صهیونیستی در راستای منافع ملت و دولت امارات نیست بلکه عادی‌سازی صرفا در خدمت به منافع و اهداف صهیونیست‌ها انجام شد. در واقع، امارات هیچ موقعیت اضطراری و تهدیدی از سوی رژیم صهیونیستی نداشت که مجبور شود بر اساس آن با این رژیم سازش کند. این کشور در حال جنگ با این رژیم نبود و نیست و یا نیاز به مرحله‌ای از آرامش جهت تقویت اوضاع اقتصادی‌اش ندارد. بلکه وضعیت کاملا بر عکس است؛ امارات وارد هیچ‌گونه جنگی با رژیم اشغالگر نشده و این رژیم هیچ‌گونه تهدیدی علیه امارات ایجاد نکرده است لذا تمامی ادعاها و بهانه‌هایی که مقام‌های اماراتی در توجیه توافق ننگین عادی‌سازی با اسرائیل مطرح کرده‌اند پوچ بود و آنها بالاخره به توجیه بسیار سخیفی متوسل شدند و ادعا کردند که عادی‌سازی در مقابل توقف الحاق مناطقی از کرانه باختری به فلسطین اشغالی شد که البته این توجیه نیز بلافاصله از سوی مقام‌های رژیم اشغالگر رد شد.
برخی، از فرزندان زاید به دلیل اینکه به شکلی تحقیرآمیز به نتانیاهو جزیه و خراج داده‌اند، انتقاد کرده و از آنها خواسته‌اند صندوقی برای نجات ملت یمن احداث کنند که کشورشان در نتیجه جنگ‌افروزی ائتلاف سعودی- اماراتی نابود شده و گرسنگی، قحطی و بیماری‌های مسری این کشور را فرا گرفته است. برخی نیز از فرزندان زاید خواسته‌اند که صندوقی حتی با سرمایه 500 میلیون دلار برای کمک به فلسطینیان تحت محاصره در باریکه غزه ایجاد کنند.
در واقع، فرزندان زاید و برادرانش محلی از اعراب ندارند و آنها در موقعیتی نیستند که به نصایح و توصیه‌های مسلمانان و اعراب گوش دهند؛ چرا که آنها هیچ اراده‌ای از خودشان ندارند و ناگزیرند که اوامر اربابان‌شان در واشنگتن و تل‌آویو را اجرا کنند و این اطاعت و تسلیم کورکورانه‌ای است. حتی برخی کشورهای عربی اقدامات فرزندان زاید را که در چارچوب روابط با صهیونیست‌ها انجام می‌شود، ناقض قطعنامه‌های بین‌المللی می‌دانند؛ زیرا چنین اقداماتی حقوق فلسطینیان را نقض می‌کند.
قدر مسلم آن است که فرزندان زاید و دیگر مقام‌های اماراتی از اینکه علنا به مرکبی برای نتانیاهو تبدیل شده‌اند حتی احساس شرمسازی نمی‌کنند. آنها در فاصله تنها چند روز مانده به انتخابات اسرائیل، با رویی باز و خندان به نتانیاهو جزیه پرداخت می‌کنند تا موقعیت او را در این انتخابات تقویت کنند. زبان حال مقام‌های اماراتی اینگونه است: "با تو بیعت می‌کنیم برفرمانبردارى و اجرای دستور" علیه دشمنانت و دشمنان‌مان که از میان فلسطینیان، عرب‌ها و مسلمانان هستند. آنها مصداق آیه 36 سوره انفال هستند: ""إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِیَصُدُّواْ عَن سَبِیلِ اللّهِ فَسَیُنفِقُونَهَا ثُمَّ تَکُونُ عَلَیْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ یُغْلَبُونَ .. ." (همانا کسانی که کافر شدند، اموالشان را در راه بازداشتن از راه خدا انفاق می‌کنند، پس به زودی آنها را می‌دهند و سپس برای‌شان باعث حسرتی می‌شود، آنگاه شکست می‌خورند.. .)
