در طول کارزار انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ آمریکا موضوعی که جلب توجه می‌کرد، رنگ بندی نقشه‌های الکترال بود که در آن آبی نماد دموکرات‌ها و قرمز برای جمهوری خواهان بود. اما این توافق کلی بر سر رنگ بندی حزبی از کجا نشات می‌گیرد؟
اگرچه در تاریخ سیاسی آمریکا اغلب از رنگ قرمز و آبی برای طرف‌های مخالف هم استفاده می‌شده، این مسئله تا حدی جدید است. از انتخابات ۲۰۰۰ بود که رنگ بندی حزبی در آمریکا رایج شد. در آن سال روزنامه‌های نیویورک تایمز و یو اس‌ای تودی برای اولین بار نقشه‌های انتخاباتی تمام رنگی را منتشر کردند و این تفکیک رنگی کاملاً اتفاقی تعیین شد.
آرچی تسه، سردبیر ارشد بخش گرافیک پایگاه اینترنتی ویرج استدلال جالبی دارد. به گفته وی، جمهوری خواهان (republican) با حرف آر انگلیسی (R) شروع می‌شود که اول کلمه قرمز (red) است. شاید این یک ارتباط طبیعی‌تر بوده است.
احزاب سیاسی در آمریکا اکنون رنگ‌های اختصاصی خود را پذیرفته اند، در انتخابات ۲۰۲۰ دموکرات‌ها به شهروندان آمریکایی می‌گفتند "به آبی رأی دهید!" و حامیان دونالد ترامپ کلاه‌های قرمز "Make America Great Again" را به سر کردند. روشن است که این تفکیک رنگی می‌توانست برعکس هم باشد. طبق گزارش هیستری چنال، در سال ۱۹۷۶ اولین نقشه‌های رنگارنگ انتخاباتی از تلویزیون آمریکا پخش شد، اما در اینکه شبکه‌های تلویزیونی از چه رنگی برای کدام حزب استفاده می‌کنند، هیچ سازگاری بین آن‌ها وجود نداشت. قرمز اغلب نماد دموکرات‌ها و آبی برای جمهوری خواهان بود.
اگر کمی بیشتر به عقب برگردیم، قرمز و آبی گزینه‌های متفاوتی برای تمایز احزاب سیاسی یا دو طرف یک مسئله بودند. به عنوان نمونه در اواخر دهه ۱۸۰۰ و اوایل دهه ۱۹۰۰، روسای احزاب سیاسی در تگزاس جنوبی رأی گیری با رنگ قرمز و آبی برای جمهوری خواهان و دموکرات‌ها را به منظور کمک به رای دهندگان بی سواد یا غیر انگلیسی زبان در نظرسنجی‌ها در پیش گرفتند.
جمهوری خواهان اغلب در این سیستم قرمز بودند، اگرچه رنگ‌ها از شهری به شهر دیگر متفاوت بود. براساس گزارش Geographic Realm، نقشه‌هایی که وابستگی حزب به رنگ قرمز و آبی را نشان می‌دهد دست کم به سال ۱۸۸۳ برمی گردد، اگرچه در آن نقشه‌ها رنگ قرمز اغلب برای دموکرات‌ها و آبی برای جمهوری خواهان درنظر گرفته می‌شد.
رنگ بندی حزبی در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۰۰ آمریکا به داد مقامات انتخاباتی رسید. رقابت میان جورج دبلیو بوش و ال گور بیش از حد طولانی و طاقت فرسا شده بود. همین مسئله گرایش به سمت تعیین رنگ قرمز و آبی برای جمهوری خواهان و دموکرات‌ها را تقویت کرد. طبق نوشته هیستری چنل، شبکه‌های خبری مهم آمریکا "برای ایجاد ثبات در رنگ ها" به هم پیوسته اند و همین باعث شده گزارش تعداد کالج‌های انتخاباتی مورد اختلاف و بازشماری آرا فلوریدا کمتر گیج کننده باشد.
آمریکا در تفکیک رنگ بندی حزبی روندی متفاوت از دیگر کشور‌ها را در پیش گرفته است. در حالیکه در آمریکا استفاده از رنگ آبی برای یک حزب متمایل به چپ و قرمز برای یک حزب متمایل به راست مرسوم است در دیگر کشور‌ها روند وارونه است اغلب قرمز را با احزاب سیاسی چپ و آبی را با احزاب محافظه کار می‌شناسند. به عنوان نمونه حزب محافظه کار در انگلیس از رنگ آبی استفاده می‌کند، در حالی که پرچم قرمز نماد حزب کارگر است.
