اگر ثبات در یک ارز کاملا بستگی به اعتماد داشتن به کشور منتشرکننده باشد، دلار وضعیت خوبی نخواهد داشت. در واشنگتن دولت دونالد ترامپ سرگرم جنگ با سایر نقاط جهان است. در هفته های اخیر ترامپ منازعات با ترکیه و روسیه را در سطح کم سابقه ای افزایش داده است.
تحریم‌های آمریکا باعث شده است تا مسکو و آنکارا به نقش جهانی دلار در مبادلات تجاری شک کنند. از فوریه ۱۹۴۵ که عربستان قبول کرد بهای فروش نفت خود را به دلار دریافت کند، دلار به عنوان ارز جهانی به رسمیت شناخته شد و به نفت پیوند خورد و کم کم استفاده از ارز آمریکایی در مبادلات جهانی افزایش یافت.
به گفته صندوق بین المللی پول، در حال حاضر ۶۲ درصد ذخایر ارزی جهان را دلار تشکیل می‌دهد در حالی که یورو ۲۰ درصد و ین و پوند هر کدام کمتر از ۵ درصد این ذخایر را تشکیل می‌دهند. نقش دلار در تراکنش های ارزی مشهودتر است و ۸۵ درصد تراکنش های ارزی جهان به دلار صورت می‌گیرد.
با این حال جنگ ارزی وارد مرحله تازه‌ای شده است و ترامپ علنا چین و اتحادیه اروپا را به راه انداختن جنگ ارزی بر ضد واشنگتن و دستکاری عمدی در نرخ ارز برای کاهش رقابت پذیری محصولات آمریکایی متهم می‌کند. هر چند بانک مرکزی آمریکا تاکنون سیاست معقولی داشته اما دستورات و خواسته‌های کاخ سفید از آن در خصوص نرخ بهره و نرخ ارز، باعث افزایش نگرانی ها در خصوص ماهیت مستقل فدرال رزرو و آینده دلار شده است.
علاوه بر آن دیگر هیچ کشوری علاقه‌ای به همکاری با دولت ترامپ ندارد. او از قراردادهای بزرگ تجاری و اقتصادی حرف می‌زند، اما در عمل از آن ها خارج می‌شود. منازعات تجاری با چین و اتحادیه اروپا، تحریم ها علیه روسیه و جنگ ارزی با ترکیه همگی باعث شده‌اند دیگر دلار یک دارایی امن به نظر نیاید.
اکنون سوالی که مطرح است این است که کدام ارز دلار را از میدان به در خواهد کرد؟ ترکیه و روسیه گفته‌اند خواهان کنار گذاشتن دلار و استفاده از ارزهای یکدیگر در مبادلات و روابط مالی خود هستند و به گفته بسیاری از ناظران، بسیاری از کشورهای دیگر نیز به این نتیجه رسیده اند که سلطه دلار رو به کاهش است هر چند هنوز دلار نیرومندترین واحد پولی یک کشور است که مورد قبول دیگر کشورها نیز قرار دارد.
