هادی حق‌شناس درباره مالیات بر عایدی سرمایه در بخش مسکن اظهار کرد: مالیات بر مسکن به عنوان سرمایه، زمانی معنا و مفهوم دارد که شرکت‌های بزرگ ساخت و ساز مسکن بتوانند مسکن را به‌عنوان یک کالای سرمایه‌ای به مردم اجاره بدهند.
وی تصریح کرد: در ایران عمدتا مسکن به‌عنوان واحد مصرفی خرید و فروش می‌شود، البته این بدان معنا نسیت که افراد مسکن را با انگیزه سرمایه‌ای خریداری نمی‌کنند که بعدا سود ببرند.
وی ادامه داد: فلسفه اخذ مالیات در دنیا به دو دلیل است؛ یکی اینکه مالیات اخذ می‌کنند تا دولت‌ها هزینه‌های خودشان را پوشش دهند به عبارت دیگر مالیات ابزار کسب درآمد برای دولت‌هاست. دوم آن‌که مالیات را برای تنظیم بازار وضع می‌کنند، برای اینکه کالایی وارد و کالایی صادر شود.
کارشناس اقتصاد گفت: مثلا همین کاری که آمریکا برای فولاد و آهن انجام داده و تعرفه واردات افزایش داده تا بازار را تنظیم کند.
حق‌شناس بیان کرد: مسکن با ابزار مالیات قابل تنظیم نیست چراکه ما همواره کمبود عرضه مسکن را در کشور داریم. همچنان که وقتی سن واحد مسکونی به 20 سال می‌رسد می‌گویند کلنگی است. یا اینکه مسکن با عمر بالای 80 سال در ایران نداریم.
وی با بیان اینکه عرضه مسکن در کشور با تاخیر تقاضا را پاسخ می‌دهد، اظهار کرد: حتما باید تقاضا مضاعف شود تا عرضه تحریک شود، به دلیل اینکه سیاست‌های پولی،مالی و مالیاتی مناسبی نداریم. با این تفاسیر امروز وضع مالیات بر عایدی مسکن یک نوع توقف برای رونق مسکن یا رکود مضاعف برای این بخش است.
وی یادآور شد: مسکن در سال 92 جهش قیمتی داشت و در سال‌های 93، 94، 95 و نیمه اول سال 96 مسکن در رکود بود. اگر امروز مسکن به قیمت چهار سال پیش در حال معامله است، حتی با افزایش 40 درصدی بخشی از تورم جبران شده است. از این رو، چنین مالیات‌هایی برای شرایط کنونی بازار مسکن مناسب نیست.
