اگر روزی متوجه شوید که دوست مورد اعتمادتان که محرم رازتان هم بوده، چیزهای مهمی را از شما پنهان کرده است؛ چه حسّی پیدا می کنید؟
اگر احساس کنید (فقط احساس کنید) که شاید از طریق او مورد سوء استفاده قرار گرفته اید، چه حالی می شوید؟
احساس ترس، ناامنی و بی اعتمادی؛ شاید اولین پاسخ درونی شما به این اتفاق باشد.
این وضعیت کنونی جامعه ی ماست. جامعه ای که از سوی حکومت، نامحرم محسوب شده و احساس می کند که مورد سوء استفاده قرار گرفته است.
فساد اقتصادی جامعه را فرا گرفته و دولت، وضعیت بد معیشتی که مردم دچار آن هستند را انکار می کنند.
فساد اداری باعث از بین رفتن ارزشهای انسانی،نابودی ساختار اجتماع،مأیوس شدن دادخواهان و قربانیان از دادخواهی و گرایش آنان به سوی اقدامات شخصی و خودسرانه،فرار متخلفین از تعقیب و مجازات و در نتیجه افراد مستعد به ارتکاب جرایم می‌شود(*).
وضعیتی که اکنون دچار آن هستیم، چاره ای جز شفافیت و قاطعیت ندارد. «شفافیت» به این معنا که مسئولین در درجه ی اول، مردم را محرم بدانند و واقعیت وضعیت موجود را با آن ها در میان بگذارند؛ در درجه ی دوم، دلایل و عوامل فسادهای موجود را به دور از سیاسی بازی و کارهای تخریبی، به مردم معرفی کنند.
«قاطعیت» به این معناست که مسئولین باید بعد از اینکه تصمیم و نیت قاطع برای حل مشکلات کشور گرفتند، با شدت عمل و به دور از مصلحت اندیشی های خودساخته، دست به اصلاح امور بزنند.
قابل ذکر است که این پاک سازی بیشتر از مسئولینی بر می آید که سالم تر زیسته اند. به قول رهبر انقلاب: «با دستمال کثیف نمی شود شیشه را پاک کرد».
در هر صورت، گذر زمان با وضعیت حاضر به نفع مردم و مسئولان نخواهد بود. وقتی اعتماد در یک جامعه از بین برود، زندگی سخت و غیرممکن خواهد بود.
ورنیمن(یکی از اعضای کمیسیون اروپا)می‌گوید: فساد اداری یک شیطان اجتماعی در جوامع دموکراتیک است که اعتماد در کشور را زیر پا له می‌کند.
برای مسئولین کشور، از بین بردن فساد و بازگرداندن اعتماد به مردم، از نان شب هم واجب تر است، اگر بدانند.
*بشارت،حجت؛مجموعه اول:گزارش مبارزه علیه فساد اداری؛دادستانی کل کشور،دفتر مطالعات و پیشگیری از وقوع جرم؛بی‌تا.
