سرویس مذهبی افکار- پیغمبر اکرم(ص) می فرماید:
زبان مؤمن پس از قلب و اندیشه ی او قرار گرفته، هنگامی که بخواهد سخنی بگوید، نخست آن را با اندیشه اش می سنجد، آنگاه با زبان بیانش می کند؛ ولی زبان منافق پیش از اندیشه ی او قرار دارد، هنگامی که آهنگِ چیزی کند، بدون آنکه در آن تدبر کند، آن را به زبان می راند.
«انّ لسان المؤمن وراء قلبه فاذا أراد أن یتکلّم بشیء تدبرّه بقلبه ثم أمضاه بلسانه و انّ لسان المنافق أمام قلبه فاذا همّ بشیء أمضاه بلسانه و لم بتدبّره بقلبه».
و همچنین می فرماید:
هر که پر حرفی کند، یاوه گو باشد و هر که یاوه بافد، زیاد در گناه افتد و هر کس زیاد گناه کند، آتش سزای او باشد.
«من کثر کلامه کثر سقطه و من کثرت ذنوبه کانت النار اولی به»
منبع:
۱. بحارالانوار، ج۶۸، ص ۲۹۲.
2. وسایل الشیعه، ج8، ص531.
