چند روزی است در فضای مجازی عکسی دست به دست می‌شود و نشان می‌دهد که پوشیدن کفش پاشنه بلند برای مردان، سوغات جدید شبکه‌های ماهواره‌ای و بنگاه‌های مد و فشن برای جوانان ایران است.
در این عکس ۲ مرد جوان در یک فروشگاه زنجیره‌ای داخلی مشغول خرید هستند و کفش پاشنه‌بلند یکی از آنان سوژه جدید شبکه‌های اجتماعی شده است. سوغاتی که وقتی کنار پدیده‌های دیگری چون تتوی خط ریش، کاشت ته‌ریش و برداشتن زیر ابرو قرار می‌گیرد، مجموعه‌ای مضحک اما قابل تأمل از خواب جدیدی که برای جوانان ایرانی دیده‌اند، می‌سازد».
احتمالا بسیاری از عزیزان این خبر را خوانده‌اند و آن عکس را هم دیده‌اند ولی یک سوال مهم در این باره مطرح می شود که آیا این مساله را به همین شکل باید تحلیل کرد و فقط «شبکه‌های ماهواره‌ای و بنگاه‌های مد و فشن» را باید مقصر دانست؟
آیا این پدیده و موارد مشابه آن به‌تازگی در کشورمان ایجاد شده یا سال‌های طولانی است که رفتارهای ناسازگار با فرهنگ ملی و مذهبی خودمان را آن هم به صورت وسیع شاهدیم؟
در این که رسانه‌های خاص درصدد الگوسازی از سبک زندگی غیرایرانی و غیراسلامی هستند تردیدی نیست اما چرا میزان مقاومت داخلی جامعه ما این همه کاهش و اثرگذاری از بیرون افزایش یافته است؟
خلاصه آنکه آیا با فحش دادن به دیگران می توانیم وضعیت موجود خودمان را تبیین و راهکارهای مناسب و سازگار با سبک زندگی ایرانی- اسلامی را استخراج کنیم که مقبول افتد و رواج یابد؟
واقعیت این است که به دلایل مختلف بخشی از جامعه که جمعیت بزرگی را هم تشکیل می دهد، با آنچه ما می پسندیم میانه‌ای ندارد و به سوی اموری میل پیدا کرده است که ما نمی پسندیم.
