مزاحمت آن هم از نوع خیابانی و ناموسی واژه آشنایی است که در همه اذهان مردود است. وقتی در خیابان برای انجام امور خود با ظاهری مناسب بیرون میروی خیلی دور از ذهن نیست با این رفتارهای بیمار گونه مواجه شوی(خانم میتونم چند لحظه وقتتون رو بگیرم؟) از این جملات زیاد است و به گوش همه ما آشنا، لباس تن و چگونگی آرایش در بروز این رفتار مؤثر است اما دلیل اصلی آن نیست، البته که سادگی ظاهر میتواند عاملی مهم در جلوگیری از این رفتار باشد، اما مزاحمت نتیجه یک اختلال رفتاری و بیمارگونه فرد مزاحم است که برای درمان آن راهکارهای فراوانی تعریف شده است. از این رو باید به
دنبال علت این اتفاقات باشیم تا سلامت رفتاری در جامعه با تکیه بر آموزش های خانواده گسترش پیدا کند.
به گزارش افکارنیوز، دکتر سید علی کاظمی رییس اداره مطالعات قوه قضاییه در خصوص برخورد با مزاحمت های خیابانی ضمن اشاره به ماده ی ۶۱۲ قانون مجازات اسلامی درمورد مبارزه با مزاحمت های خیابانی و نوامیس به افکار نیوز گفت: مسئله مهم اینست که برخوردهای درمانی همیشه کمک کننده و تنها راهکار موجود نیستند بلکه باید نگاه پیشگیرانه را مد نظر قرار داد.
وی افزود: از دیدگاه من پیشگیری میتواند مؤثر باشد و البته مدل های مختلفی را نیز می توان برای آن پیشنهاد کرد.
کاظمی نوع اول را پیشگیری وضعی عنوان کرد، که به معنای ارتقای سطح اجتماع است. یعنی به مردم آموزش دهیم تا افراد از این طریق متوجه قبح مزاحمت برای افراد باشند. نشان دادن قبح این عمل را از طریق آموزش های حقوقی انجام پذیر است هم از طریق آموزش مباحثشرعی و اخلاقی و از چند رکن ابتدایی شروع میشود که در اولویت آنها خانواده است که زشتی این عمل را دائمأ به آنها متذکر شوند.
نماینده پیشین ایران در یونیسف حالت دوم را پیشگیری اجتماعی برشمرد و گفت: نصب دوربین های مداربسته در سطح خیابان، یا معرفی افرادی به صورت نا محسوس برای کشف این جرم یا ایجاد شماره هایی برای اطلاع رسانی در مواجهه با چنین رفتارهایی، باعثمی‌شود بتوانیم با کسانی که ناقض قانون هستند برخورد کنیم.
وی افزود: شخص زمانی به دادگاه مراجعه می‌کند که با تمام این پیشگیری ها مرتکب این جرم میشود در این صورت راهکارهایی که در قانون مجازات اسلامی گفته شده شاید چندان مناسب و دقیق نباشد و بهتر است برخوردها قاطع، جدی و آموزشی باشد. یعنی فرد را متقاعد کنیم که مرتکب این جرم نشود بر این اساس باید سعی کنیم کاستی های موجود در قانون و قوه قضاییه را جبران کنیم.
وی در ادامه با اشاره به اینکه فرد آسیب دیده باید به مراجع قانونی مراجعه و شکایت خود را مطرح کند خاطرنشان کرد: طبق ماده ۶۱۹ قانون مجازات اسلامی(هرکس در اماکن عمومی یا معابر عمومی مزاحم اطفال یا زنان بشود یا با الفاظ مخالف شعون به انها متعرض شود به حبس دو تا شش ماه و ۷۴ضربه شلاق محکوم خواهد شد) در چنین مواردی بهتر است از فرد مزاحم در صورت امکان تصویری تهیه کند که به شناسایی فرد کمک کند تا پیگری قانونی طبق ماده ۶۱۸ قانون مجازات اساسی به عمل بیاید.
کاظمی روند رسیدگی به این شکایات را طولانی دانست وگفت: متأسفانه راه سریع تری وجود ندارد مگر اینکه مقرراتی در قانون پیش بیاید تا در چنین مواردی در اسرع وقت رسیدگی و مورد توجه قرار بگیرد که متأسفانه آمار دقیقی از میزان پرونده ها در قوه قضاییه وجود ندارد.
سایت دفتر مطالعات و تحقیقات زنان، به زنان در مواجه با این نوع رفتارها را این واکنش ها را توصیه می‌کند:
عادی بودن، لحنی آرام و مطمئن، پرهیز از ناسزاگویی و عصبانیت، عدم تحریک مزاحم با «تهدید»، التماس و سکوت نکردن، بامتانت پاسخ دادن از راه هایی است که این پایگاه اطلاع رسانی برای مواجهه با مزاحمت های خیابانی توصیه می کند.
زاهدی اصل عضو هیئت مدیره انجمن مدد کاران نیز با بیان اینکه باید موضوع مزاحمت های خیابانی به نوامیس را ریشه یابی کنیم، گفت: جامعه در حال گسترش بسیار زیاد تجرد است و جوان های بسیاری در سطح جامعه مجرد هستند، در حالی که سن ازدواج آنها گذشته است.
زاهدی با بیان اینکه اگر نیاز جنسی جوانان جامعه از راه مشروع تامین نشود، باید سرکوب شود، تصریح کرد: باید برای سرکوب این نیاز روانی و جنسی جوان ایمان بسیار قوی داشته باشد و یا اینکه ما تسهیلات و امکانات را برای ازدواج جوانان را فراهم کنیم تا زمینه ارتکاب این وقایع را مهیا نکنیم.
وی با اظهار تأسف گفت: حتی ما امکان تفریح سالم نیز را برای جوانان فراهم نکردیم.
این جامعه شناس با طرح این سئوال که نرخ ازدواج در مقابل آماری که باید حتما ازدواج ها صورت گیرد، چقدر است؟ خاطر نشان کرد: یکی از دلایل بالا رفتن سن ازدواج نبود تسهیلات، امکانات، اشتغال، درآمد مناسب و … است.
وی افزود: یکی از دلایل دیگر به آمار طلاق مربوط می شود. وقتی جوان امروز می بیند که از ۴ ازدواج ۱ ازدواج به طلاق منجر می شود، این آمار می تواند در پایین آمدن آمار ازدواج تاثیر گذار باشد و جوان ها را از این مسئله دور کند.
زاهدی بی اعتقادی، لا اوبالی گری و … را معلول دانست و گفت: باید به دنبال علت این اتفاقات باشیم و برای آنها برنامه های عاقلانه ای را در نظر بگیریم تا زمنیه های اشتغال و ازدواج جوانان فراهم شود.
با تمام این تفاسیر مزاحمت های خیابانی ریشه ای عمیق دارد که مستلزم یک کار کارشناسی شده و برنامه دقیق آموزشی هم برای فرد مزاحم هم فرد آسیب دیده است.
با توجه به حجم زیاد پرونده هایی این چنینی در کلانتری ها و قوه قضاییه باز هم بهترین راه برخورد با این مزاحمت ها مراجعه به مراجع قانونی و پرهیز از برخوردهای شخصی است.
و چه بسا مهیا کردن بستری امن در خانواده و اجتماع را میتوان راهکاری مناسب برای پیشگیری از این دست برخوردها دانست .
