گوش اندام شنوایی انسان و وظیفه آن، دریافت امواج صوتی و حفظ تعادل بدن است. چنانچه گوش دچار آسیب، اختلال و یا بیماری شود، سلامت عمومی بدن، در معرض خطر قرار می گیرد.
راهکارهای رعایت بهداشت گوش
از شنیدن صداهای بلند خودداری شود.
همیشه باید گوش ها را پاکیزه و تمیز نگاه داشت.
عوارضی چون ترشح از گوش، خارش، درد، وز وز گوش، همچنین سرگیجه، بیهوشی، بیخوابی، ممکن است علایمی از بیماری گوش باشد. بنابراین توصیه می شود به پزشک مراجعه شود.
از وارد کردن جسم نوک تیز به گوش پرهیز شود. چنانچه یک جسم خارجی در گوش فرو رفت، لازم است از سوی پزشک خارج شود.
بدون تجویز پزشک، از به کار بردن دارو و ریختن قطره های مختلف در گوش پرهیز شود.
برای پیشگیری از اختلالات شنوایی، علاوه بر درمان زودرس بیماری های عفونی گوش، لازم است دست کم سالانه دو بار، دانش آموزان از سوی پزشک و یا افراد دارای صلاحیت دیگر نظیر مراقبان سلامت، مورد سنجش شنوایی قرار گیرند تا در صورت بروز اختلالات، عارضه مشخص شود. چرا که اختلال در شنوایی، مانع بزرگی برای رشد استعداد، یادگیری، پیشرفت تحصیلی، نحوه ارتباط با دوستان و جامعه به وجود می آورد.
نشانه های هشدار دهنده در مورد سلامت گوش دانش آموزان برای معلم یا مراقب سلامت
هنگامی که دانش آموز برای بهتر شنیدن، دست خود را پشت گوشش می گذارد و لاله آن را به جلو خم می کند.
هنگامی که دانش آموز، یک طرف سرش را به سمت شخص صحبت کننده بر می گرداند تا از گوش سالم خود برای شنیدن کمک بگیرد.
وقتی که دانش آموز هنگام پاسخ دادن به گفته های شفاهی معلم، رفتاری غیر عادی بروز می دهد.
به شرکت در فعالیت های کلاس علاقه ای ندارد، زیرا او از درس چیزی نمی شنود و در نتیجه نمی فهمد و در پاسخگویی و شرکت در فعالیت های کلاسی، اعتماد بنفس و علاقه لازم را ندارد.
نظم کلاس را رعایت نمی کند، زیرا صحبت های معلم را درست نمی شنود. بنابراین کوشش می کند با انجام کارهای دیگر وقت خود را در کلاس بگذراند.
در تکلم کندی دارد، یعنی دانش آموز لغات و عباراتی به کار می برد که ویژه سنین پایین تر است.
با مشاهده این علائم، معلم باید مسئله شنیداری دانش آموز را بررسی کرده و در صورت لزوم او را برای سنجش شنوایی به افراد متخصص معرفی کند.
راهنمای سنجش شنوایی با آزمایش «نجوا»:
یکی از بهترین روش های غربالگری کم شنوایی، آزمایش «نجوا» است. دانش آموز را در یک اطاق خلوت نشانده و در فاصله 60 سانتی متری قرار بگیرید و از او بخواهید که یک گوش خود را با دست ببندد، سپس پشت سر یا پهلوی فرد به نحوی قرار بگیرید که او نتواند لب خوانی کند. در ادامه با گفتن کلمات دو سیلابی مثل ماشین، کتاب، کودک و موارد مشابه به صورتی که کلمات با استفاده از بازدم گفته شود و صدایی تولید نشود، ادا شود.
اگر دانش آموز بتواند کلمات را تکرار کند، شنوایی قابل قبولی دارد و در غیر این صورت دچار اختلال شنوایی است و باید او را برای آزمایش های دقیق تر، به متخصص معرفی کرد. چه بسا دقت، توجه و علاقه معلم نسبت به شناسایی و تشخیص مشکلات دانش آموزان، یعنی کسانی که دست کم اشکالات قابل اصلاحی دارند، می تواند آنان را از خطر ترک تحصیل یا اخراج شدن از مدرسه، نجات دهد.
باید در نظر داشت دانش آموزانی که مشکل آنان با سمعک یا عینک رسیدگی و کلاس خصوصی جبران می شود، استثنایی نیستند، اما اگر به مشکلات آنان توجه نشود چه بسا در زمره دانش آموزان استثنایی قرار گیرند.
تلاش معلم برای شناخت مشکل اصلی دانش آموز در صورت بروز رفتار نامناسب یا عقب افتادگی درسی، می تواندب سیار راهگشا باشد.
